28. Crazy Stupid Love!

Stroje nastolatek w następnych rozdziałach


Abi                                                                                                                       Oliwia

  

Rydel

~ Dom Rebely ~
* na życzenie naszej czytelniczki *

- Kate, usiądź. Musimy pomówić o naszej córce i jej chłopaku. - powiedział bardzo poważnie Jack.

- O czym ty jeszcze chcesz mówić? Przecież Ross nam już wszystko powiedział co do zamiarów do Abi. - westchnęła kobieta.

- Ale nie uważasz, że to jeszcze za wcześnie?

- Jack. Czy mam ci przypomnieć ile mieliśmy lat jak zaczęliśmy się spotykać?

- No dobrze, ale ja nie spędzałem nocy w twoim łóżku! - zirytował się mężczyzna.

- Przecież dobrze wiesz, że gdyby nadarzyła się taka okazja to byś z niej skorzystał. - zaśmiała się jego żona.

- O boże, Kate!

- Co Kate, no co Kate?!? Przestań się już zachowywać jak stary zgred. 

- Chyba trochę przesadzasz! - Jack był coraz bardziej zdenerwowany.

- Koniec! Mam dość! Jak ci coś nie pasuje to porozmawiaj o tym z naszą córką, a teraz odsuń się od telewizora, bo chcę obejrzeć film!

~ Apartament R5 ~

Po powrocie do hotelu dziewczyny padły zmęczone na łóżka.

- A gdzie chłopaki? - zapytała zaciekawiona Oliwia.

- Pojechali gdzieś z Markiem, a co? Stęskniłaś się za moim bratem? - mrugnęła do niej Rydel. Dziewczyna odpowiedziała uśmiechem, ale przeczuwając falę pytań o ich związek, pożegnała się z dziewczynami pod pretekstem przygotowywania się do kolacji i wyszła. Rydel odwróciła się w stronę Abi. Nastolatka zarumieniła się. - Wiesz, Ross ostatnio tylko o tobie mówi. - zaczęła rozmowę.

- Ach taak? - nastolatka nie dała się złapać. 

- To jak tam u was?

- Jeśli on ciągle o mnie mówi to powinnaś wiedzieć. - zaśmiała się.

- Oj Abi. Przecież wiesz, że mi możesz wszystko powiedzieć. - uśmiechnęła się i złapała ją za ramię.

- Ups, jest już 15:30. Umm, no więc ja muszę lecieć.

- Kolacja jest dopiero za 2,5 godziny.

- Przepraszam, ale muszę. To do zobaczenia. - Chwyciła torebki z zakupami i pomachała przyjaciółce na pożegnanie.

~ Ulica przed domem Abi ~

- Abi, gdzie jesteś? - w komórce odezwał się głos, po tym jak dziewczyna nacisnęła zieloną słuchawkę.

- Gdzie czekasz? 

- Na rogu twojej ulicy, mam podjechać pod ciebie? - spytał, lecz usłyszał tylko przerywany sygnał.

Po 5 minutach chłopak pomachał do blondynki idącej w jego stronę.

- To czego ode mnie chcesz? - warknęła.

- A...Abi, chciałem się z tobą zobaczyć... - podszedł do niej. Tak bardzo chciał ją przytulić.

- To prosze. Jestem. - odparła i postawiła krok do tyłu.

- Ja wiem, dobra tamto było błędem, ale nie bądź na mnie zła. - zerknął na nią błagalnie.

- Nie jestem zła przez to, że to się stało. Jestem zła, że mi o tym przypominasz.

- Może dla mnie to było coś więcej, niż zwykły pocałunek.

- RATLIFF, MASZ DZIEWCZYNĘ, A... - szatyn położył palec na jej bladych ustach i sam powiedział:

-... a ty chłopaka. Wiem. 

Pocałował ją.

Stało się.

Znowu.

- Dla ciebie ONE nic nie znaczą? - popatrzył w jej szafirowe oczy.

- Tak. Nie. - spuściła wzrok. - Nie wiem. 

Ellington objął ją. Przez chwilę się opierała, ale ostatecznie oddała się jego ciepłu.

= ABI! Obudź się. Co ty robisz?! Już czas ... wybrać.=

- Już czas...

- Czas na co? - spytał zaciekawiony.

- Na wybór. - chłopak przytulił ją mocniej - ale sama go muszę dokonać.

- Kiedy dowiem się kogo z nas wybrałaś? - ponownie spojrzał w jej oczy.

- Później.

- Rozumiem. Pojadę po Oliwię, a ty idź się wyszykować. - podszedł do auta.

- Ellington! - nastolatek obrócił się w stronę dziewczyny. - Pamiętaj, że na razie nikt nie może się o nas dowiedzieć. - odparła i pobiegła do domu.

- O nas? - szepnął, a na jego ustach pojawił się nieśmiały uśmiech. - To My istniejemy? My?! - powtarzał po drodze - rozkoszując się myślą o ostatnim pocałunku.

~ Po powrocie do domu Binny ~

- Piotrek? - zawołała zdziwiona dziewczyna, widząc go rozwalonego na swoim łóżku. - Piotrek, ja przepraszam...

- Za co? - zapytał beznamiętnie. Dziewczyna milczała. Czarnowłosy podniósł na nią swoje ciemne oczy. - Chodź. - Oliwia podeszła do niego, ale nie wiedziała co ze sobą zrobić. Chłopak zachęcająco rozchylił nogi, żeby mogła się do niego przytulić. Nie zrobiła tego, więc złapał ją za rękę i przyciągnął ku sobie. Nie opierała się. - Przyniosłem coś dla ciebie. - Wyciągnął w jej kierunku czarną podłużną kopertę. Spojrzała na nią i wzięła z jego ciepłej dłoni. Bez słowa zajrzała do środka.

- A... ale, co to jest? - zapytała zainteresowana, kiedy wyjęła bilet.

- Dzisiaj z chłopakami gramy koncert. Chciałbym, abyś przyszła.

- Wow, ale super! Ale ja nie mogę. - spuściła głowę. - Jestem już umówiona na kolację.

- Chyba nie powiedziałem, jak bardzo mi na tym zależy. - mówiąc to nachylił się nad nią tak, by mogła czuć jego uregulowany i słodki oddech. Dygotała, nie mogła się ruszyć. Była pewna, że chłopak słyszy każde uderzenie jej oszalałego serca.

- Zgoda. Spróbuję wyjść wcześniej. - Piotrek odsunął się od niej. Odetchnęła spokojniej. 

- Widzimy się wieczorem. - mrugnął i zamknął za sobą drzwi, zostawiając wstrząśniętą Oliwię samą.

~ Podwórko domu Rebely ~

Kiedy wybiła 17:40, rozległ się dźwięk dzwonka. Przed drzwiami Abi stała ciemnowłosa dziewczyna.

- Hej! - uśmiechnęła się, kiedy stanęła przed blondynką.- Jesteś już gotowa? Bo Ell po nas przyjechał.

- yyy...Hej, um, tak, jestem gotowa - mówiła zamyślona.

- MAMO JA JUŻ IDĘ, PAAAA - Krzyknęła i zamknęła drzwi.

W samochodzie panowała dosyć niezręczna cisza. Szatyn co jakiś czas zerkał na blondynkę, co nie umknęło uwadze zielonookiej.

- Ratliff, coś nie tak? Kurcze, ja wiem, że Abiś wygląda dzisiaj przeuroczo, ale chyba lepiej, żebyś patrzył teraz na drogę.

- Tak, ja tylko patrzę w boczne lusterko. 

Blondynka uśmiechnęła się do chłopaka, który do końca drogi nie zerknął już na nią.

Kochamy was bardzo, tak więc wstawiamy już dzisiaj nowy rozdział.
Buziaki :*

P.S Jak myślicie, kogo wybierze Abi?